“Mutluluk nedir? Ve neden bana bu kadar uzak?”
Artık Anna anlatıyor. Kimsenin duymadığı, kimsenin sormadığı sesiyle…

Tolstoy’un ölümsüz klasiği Anna Karenina, bu kez sahnede tek kişilik bir içsel anlatı olarak karşınızda. Işıltılı salonlardan içsel karanlığa, toplumsal rollerden bastırılmış arzulara uzanan bu oyun, yalnızca Anna’nın iç sesine kulak veriyor.

Sahnedeki Anna, artık başkalarının gözünden değil; kendi gözlerinden, kendi sesiyle konuşuyor.
Bir kadın, kendisiyle, aşkıyla, anneliğiyle, yalnızlığıyla ve sonuyla yüzleşiyor.
Toplumun yargılarına karşı bir iç monolog, bir ruhun çöküşü ve sessiz bir isyan…

Aşkı seçti, ama kimliğini kaybetti.