Gözlerinden Öperim Ayşe Tiyatro Oyunu Bavul açılır. Mektuplar dökülür. Bir ömürlük suskunluk konuşmaya başlar. Ayşe, yıllar önce bir bavula koyduğu Sabahattin Ali mektuplarıyla baş başa kalır. Cevapsız kalmış kelimeler, bavuldan çıkar çıkmaz sahneye yayılır. Her cümlede biraz hüzün, biraz umut, biraz sitem… Ama en çok da suskunluk. Bu bir aşk hikâyesi değildir. Bu, cevapsız mektupların, susturulmuş kadınların, ve bir devrin yitip giden kalplerinin hikâyesidir. Ayşe, sadece Sabahattin’in değil, bir kuşağın tanığıdır. Seyirciye dönüp sorar: “Siz olsaydınız… yazabilir miydiniz?” Ve bu sahne, yalnızca bir cümleyle kapanır: “Gözlerinden öperim Ayşe.”