“Kardeşlerimi arıyorum ve diyorum ki; gerçekten korkunç bir şey oldu. Duydunuz mu? Bir araba. İki patlama. Şehrin tam ortasında.”

Obie ödüllü İsveçli yazar Jonas Hassen Khemiri 2012’de kaleme aldığı “Kardeşlerimi Arıyorum” oyunuyla Stockholm’de yaşanan bir terör saldırısından sonra şehirdeki göçmenlerin bir gecede değişen hayatlarını ironik, delicesine komik ve şok edici sert bir şekilde anlatıyor. Yazar, aşırı durgunluğundan dolayı kendisini nitrojen olarak tanımlamaya başlayan Amor’un yirmi dört saatini, paslı bir bıçak olarak kullanıp öteki kavramına ait tüm klişeleri ortadan ikiye ayırıyor. Kırık bir aşk hikayesi, kırık bir matkap ucu, Kung-Fu Panda, kaybedilmiş bir seçim gecesi, gitmiş bir baba ve buharlaşan kardeşler... Bir göçmen yaşadığı toplumda birey olmayı nasıl başarır? Köklerini, önyargıları ve geldiği kültürün tüm kodlarını alışılmışın dışında büyüklükte bir sırt çantasında taşıyan bir göçmen potansiyel bir tehlike mi? Kendine benzemeyen herkesin bir tehdide dönüştüğü caddelerde güvende hissederek yürümek gerçekten bu kadar zor mu? Her şeyin ötesinde bütün bunlar nasıl bu kadar komik olabilir? Kendisi de bir göçmen olan Khemiri, dünyaca ünlü tiyatrolarda defalarca sahnelenmiş oyunlarında, eşsiz mizahıyla tartıştığı kimlik meselesini bu kez bir bombanın etrafında yapıyor. Tüyler ürpertici bu komediyle bizi birey, toplum ve kimlik

‘’Kardeşlerimi arıyorum ve diyorum ki; işte başlıyor. Hazır olun.’’

Yazan: Jonas Hassen Khemiri

Çeviren: Eylül Aktürk

Yöneten: Barış Gönenen

Yardımcı Yönetmen: Aslı Menaz

Yapım: Ara Sahne

Metin Düzenleme & Dramaturji: Kayra Babalık

Dekor ve Kostüm Tasarım: Bengü Şener

Dekor ve Kostüm Uygulama: Ferhat Kaya

Müzik: Utku Güçoğlu

Şarkı Sözleri: Kayra Babalık

Hareket Tasarım: Orçun Okurgan

Işık Tasarım: Ra Yavuz

Işık Kumanda: Deniz Kayas

Müzik Kumanda: Ergün Metin

Afiş Tasarım: Açelya Kırmalı

Fotoğraflar: Gökhan Polat

Yürütücü Yapımcı: Aylin Pınar Aydemir

Asistan: Aylin Akın

Oynayanlar: Buse Külekci,Can Sertaç Adalıer,Gülin Bakkaloğlu,Metehan Kaya,Uğur Uzunel