Nokta

TEK KİŞİLİK BİR HATIRLAMA TÖRENİYün çözülürken hafıza sökülüyor.

Ve bu sökülme hali;

Yol havalarından kabile şarkılarına, dengbejlerden plak cızırtılarıyla kesişen gazellere kadar yankılanıyor.

Bu organik sesler, bedenin kıvrımlarından dökülen melodilere dönüşüyor.

Hiçbir nota süs değil,her biri bir belleğin parçası.

Bir kadın…

Sırtında geçmişin yükü.

Elinde bir kitap.

İçinde binlerce ses.

Unutulmuş hikâyelerin anlatıcısı Nokta ;

Üzerini örttüğümüz zamanın hakikatini, bir çuval yünden biçimlendiriyor.

Her ilmekte bir yüz, bir dil, bir coğrafya olarak yeniden beliriyor.

Her iplik, bir dönüşüm.

Her dönüşüm, bir yüzleşme.

Ve hiç bir dönüşüm gizlenmiyor.

Nokta bedeninde taşıyor belleği.

İzleyeni sahnenin içine değil, hafızanın derinliğine çağırıyor.

Bir kadının bedeni;

Afrika’nın bir kabile şarkısına,

bir alter kişiliğin parçalanışına,

Afife Jale’nin son nefesine,

kırmızı halıda yürüyen,magazinleşmiş bir suçluya.

ve makineleşen insanın soğuk yüzüne dönüşüyor.

Ama bütün bunların ardında hep aynı ses var.

Nokta nın sesi.

Seyirciyle göz göze, el ele.

Bir zamanlar anlatılmış, sonra unutulmuş olanı

yeniden anlatmak için.

Bu bir hafıza ayini.

Tek kişilik bir beden arşivi.

Kendi geçmişimizle, kültürümüzle, kırıklarımızla yüzleşme alanı.