Ne yapalım yani çorak topraklarda büyüdük diye kalbimiz sulanınca yeşermeyelim mi?
İstanbul’un kenar mahallelerinden birinde, ışıklı tabelaların, pavyon şarkılarının ve kırık kalplerin arasında...
Biraz kahkaha, biraz aşk, biraz da pişmanlık.
Ama en çok da “insanlık” var.
Burada herkes biraz yaralı, herkes biraz komik.
Çünkü kimse sevmenin bu kadar zor, sevilmenin bu kadar gürültülü olacağını tahmin etmemişti. “Sevmekten Öldü Desinler” 
Murat Mahmutyazıcıoğlu’nun kaleminden çıkan bu masalsı hikâye, aşkı hayatın tozlu köşelerinden, anlatıyor.
Gerçekle hayal, kahkahayla sızı birbirine karışıyor; Oyuncular bazen anlatıcıya, sahne hayata dönüşüyor.

Yazan: Murat mahmutyazıcıoğlu
Yöneten : Eray soykan 
Müzik : Ali Likoğlu 
Dekor : mutlu atan 
Işık : Yunus Berker 
Reji asistanı: Meliha var 
Oynayanlar : Elif soykan Eda Çelik umut Babacanlı poyraz Koray Eray soykan